Sa tulang “Pahinga,” mahinahong hinamon ng makata ang ugaling ihiwalay ang oras ng “paglilibang” sa “trabaho”: “Hindi ba tunay na paglilibang o isang trabahong totoo?” Kung tunay na paglilibang ang nais, kaysa sa takasan mga tungkulin sa buhay, sabi sa tula, “Ibigay pa rin ang pinakamakakaya; gamitin ‘to, ‘wag sayangin, – Kundi baka ‘di pahingang tunay. / Masdan ang ganda…

Pumunta ang isang lalaki at mga kaibigan niya sa isang ski resort. Para mag-snowboarding, dumaan sila sa tarangkahang may babala tungkol sa pagguhuho ng snow. Sa ikalawang pagbaba nila, may sumigaw, “Gumuguho ang snow!” Hindi nakaiwas ang lalaki at namatay sa rumaragasang snow. May pumuna at nagsabing baguhan kasi siya. Pero hindi pala – isa siyang sertipikadong gabay sa pagguho…

Mula walong taong gulang, nahirapan na si Lisa dahil madalas siyang mautal-utal, kaya takot siya sa mga pampublikong sitwasyon na kailangan niyang makipag-usap. Kinalaunan, nalampasan niya ang hamon sa tulong ng therapy o pagsasanay sa pagsasalita. Nagdesisyon siyang gamitin ang boses para makatulong. Nagboluntaryo siya bilang tagapayo sa mga may problemang pang-emosyonal na tumatawag sa telepono.

Isang negosyanteng taga California si Frederick Lehman. Isinulat niya ang himnong “Ang Pag-ibig ng Dios” noong 1917, nang nalugi siya sa negosyo. Dahil sa inspirasyon, naisulat niya agad ang unang dalawang saknong, pero nahinto sa pangatlo. Naalala niya ang isang tulang nadiskubre ilang taon na noon ang nakalipas – na inukit ng isang preso sa batong pader ng kulungan nito…

Nagtatrabaho si Amanda bilang bumibisitang nurse na umiikot sa ilang tahanan ng pag-aaruga. Madalas niyang isama si Ruby, ang anak niyang labing-isang taong gulang. Para may magawa, nagsimulang magtanong si Ruby sa mga residente, “Kung puwede kang magkaroon ng kahit anong tatlong bagay, ano ang gusto mo?”